Smadelijk

Hoe pijnlijk kan berichtgeving zijn? Een christelijke ex-pyschiater uit Veenendaal heeft wegens ontucht met een patiënte een werkstraf van 240 uur gekregen en een voorwaardelijke celstraf van negen maanden. De straf viel mee: tegen hem was twee jaar cel geëist, waarvan één jaar voorwaardelijk.
Terzijde: sommige kranten noemen de man, die al eerder uit zijn ambt werd gezet, bij zijn naam, maar in de Leeuwarder Courant doen wij dat in principe niet bij verdachten en veroordeelden. Dat is wel eens lastig. Als je bijvoorbeeld meldt dat een wethouder is opgepakt, zijn voor degenen die niets van de affaire weten, alle wethouders in zo’n gemeente verdacht.

De psychotherapeut, die door veel mensen (onder wie ikzelf) werd gewaardeerd, had jarenlang sessies met de vrouw, waarbij de twee elkaar half ontkleed betastten. Volgens hem was er sprake van aanraaktherapie en had hij geen lustbeleving. Net als het tuchtcollege vond de rechtbank echter dat er sprake was van onaanvaardbaar grensoverschrijdend gedrag.
De berichtgeving en de praat bij de koffie laat zich raden. De psychiater was christelijk én ‘oversekst’ - kun je het mooier krijgen? Hoe goed de therapeut zijn gedrag voor zichzelf ook kan verdedigen, hij had zich toch moeten realiseren dat het risico van een aanklacht en alle bijbehorende aandacht, erin zat. Het is voer voor psychologen dat hij dat risico heeft genomen of niet wilde zien.

Dat geldt ook voor predikanten en andere pastores die zondigen tegen het zevende van de Tien Geboden:‘Gij zult niet echtbreken’ (bij de katholieken is dat het zesde: ‘Gij zult geen onkuisheid doen’). Met een zekere regelmaat worden daarom voorgangers afgezet. Soms hebben ze al jaren een buitenechtelijke relatie, terwijl ze op zondagen op de kansel Gods geboden uitleggen.
Nu is ook christenen niets menselijks vreemds - ik weet er alles van. Maar zeker hoog geplaatsten moeten zich realiseren dat ze laag kunnen vallen. Adeldom verplicht. Terecht wordt door anderen uiterst kritisch geoordeeld en vervolgens vaak ook smadelijk gedaan over hen die hoge normen hanteren.

Wat een schade. Allereerst lijdt de directe omgeving van de zondaar. Maar daarnaast wordt het blazoen van de kerk ernstig besmet. Hoe rechtzinniger degene die zich misging, hoe mooier men het vindt. En wat een verlies aan (geloofs)vertrouwen in de achterban. Toen in de jaren tachtig een paar Amerikaanse tv-dominees uit puur venijn elkaars morele misstappen onthulden, waren de gevolgen enorm. Veel christelijke organisaties met vaak uitstekende doelen, zagen de giftenstroom onmiddellijk verdampen.