Klokhuis

Mijn vader achter het harmonium in het

grootouderlijk huis in Kampen in 1957.

Mijn vader heeft woensdag uren doorgebracht in de Bovenkerk in Kampen, de stad zijner vaderen, die hij al als tiener verliet, maar die altijd is blijven trekken. Terzijde: in de Bovenkerk is een grafsteen van een zekere Tobias Schrijver te vinden, die tot ons verdriet helaas slechts van Adamswege familie is.
Samen met huisvriend Rudolph Roukema was mijn vader zeer bijtijds afgereisd om een plek te kunnen bemachtigen in de dankdienst voor het leven van Klaas Jan Mulder, de even beminnelijke als getalenteerde organist, pianist en dirigent, die zaterdag op 78-jarige leeftijd overleed.

Dankzij mijn vader heb ik de liefde voor het kerkorgel, zeker met iemand als Mulder achter het klavier, meegekregen. In mijn jonge jaren woonden we op zaterdagavond concerten bij in de Eusebiuskerk in Arnhem, die ik blijkbaar zo rustgevend vond dat ik zelden bewust het laatste deel van zo’n concert meemaakte.
In het ouderlijk huis staat nog altijd het harmonium, ooit aangeschaft door mijn grootouders - in Kampen - dat mijn vader nog geregeld bespeelt met muziek van Klavarskribo voor zich. Er is een video-opname waarop mijn vader tussen de liederen, die hij luidkeels meezingt, een hartgrondig ,,Heerlijk!’’ laat horen.
In Mulders bekendste mannenkoor, Door Eendracht Verbonden, zingt ook een oom. (Een andere oom, reeds overleden, was ook enthousiast lid. ,,Het is als drugs voor me’’, zei hij over DEV, zoals het koor kortweg in de volksmond heet.) En natuurlijk werkte ook DEV woensdag mee.

De locatie, koor- en samenzang, orgelspel - aan mijn vader hoef je echt niet uit te leggen dat kerkgang een ‘uitje’ is (zie mijn blog van gisteren), al zal mijn vader dat woord in dit verband zelf niet zo snel gebruiken. Zeker zo'n dankdienst voor iemand die op gezegende leeftijd in zijn Heer en Heiland is ontslapen, is een rijkdom.
De dankdienst had uren geduurd, maar mijn vader heeft genoten. Het laatste lied van DEV, psalm 42 in de oude berijming en in een arrangement van Mulder, had hem diep ontroerd. Hij zei het na afloop mijn oudtante Joop na - ook geboren en getogen in Kampen natuurlijk - die het zo placht te zeggen:

,,Ik ben bewogen tot in het klokhuis van mijn ziel.’’