Spannend gebed

Het is vandaag weer Nationale Gebedsdag, die traditioneel de Week van Gebed inluidt. Voor het eerst is die breed van opzet. En dat is op zich een goede zaak.
Lange tijd bestonden twee gebedsweken in januari naast en na elkaar: de Week van gebed voor de eenheid van de christenen van de landelijke Raad van Kerken, en wat later, de Week van Gebed van de Evangelische Alliantie. Twee jaar geleden besloten beide organisaties de weken te laten samenvallen. En dat krijgt nu gestalte.
Was de Nationale Gebedsdag louter iets van evangelische en orthodox-gereformeerde christenen, nu doet aan de Friese editie in Leeuwarden vandaag ook de voorzitter van de Raad van Kerken Fryslân mee, predikant Toos Reichman, zelf evangelisch-luthers.

Het lijkt vanzelfsprekend, samen bidden, maar het is een spannend avontuur, zeker voor christenen met verschillende achtergronden. Voor evangelische oren klinkt het gebed van mensen uit de traditionele kerken wat erg formeel. De eerbied van de een, wordt door de ander als afstandelijk beleefd.
Aan de andere kant kan het je als bijvoorbeeld gereformeerde op den duur haast pijn aan de oren doen om een gemiddeld evangelisch gebed aan te horen. Het is meer regel dan uitzondering dat ‘Heer’ als stopwoord wordt gebruikt. Niet alleen aan het eind van iedere zin, maar zelfs na elke komma. ‘Heer, wij willen U vragen Heer…’ Het klinkt zelfs oneerbiedig. Onwillekeurig denk je dan: als je bij je aardse vader net zo vaak ‘papa’ zou zeggen, zou die vragen of je alsjeblieft normaal wilt doen.

Uit beleefdheid horen de deelnemers van de gebedsgroepjes de ander netjes aan, om het kringgebed vervolgens op eigen wijze over te nemen. Maar het zou goed zijn als de manier waarop gebeden wordt in bijvoorbeeld de pauze eens doorgesproken wordt.
Spannend zal het ook qua inhoud zijn. Ieder jaar wordt voor vaste thema’s gebeden. Politiek en samenleving, kerk en gemeente en… Israël. Ik beschreef hier enige dagen geleden al hoe verschillend in de kerken tegen dat land wordt aangekeken. Het kan niet anders dan dat er vandaag mensen zijn die naast zich een gebed voor Israël horen uitspreken, waar ze slecht ‘amen’ op kunnen zeggen.