IJdel gebruik

Natuurlijk doet niet iedereen in evangelische kring het. Maar het gebeurt wel heel veel. Of ik moet het steeds zo verkeerd hebben getroffen, al die keren dat ik de afgelopen bijna kwart eeuw al dan niet ambtshalve een samenkomst bijwoonde, waarin een evangelisch gebed klonk.
Ik heb een boos mailtje gekregen over mijn bijdrage ‘Spannend gebed’ van zaterdag. Daarin meldde ik dat een evangelisch gebed je pijn aan de oren kan doen, omdat het woord ‘Heer’ als stopwoord te pas en vooral te onpas wordt gebruikt.

De strekking van het mailtje: hoe ik het contact tussen gelovigen en de hemelse Vader zo op de korrel kon nemen. Is er dan niets heilig? Ik wil er geen woordspelletje van maken, maar dat laatste was juist het punt dat ik zijdelings aan de orde wilde stellen: is die Heer niet te heilig om zijn naam als leesteken in elke zin te gebruiken?
Er wordt in christelijke kring anders omgegaan met God, dan in bijvoorbeeld de joodse traditie waarbij de Godsnaam niet wordt uitgesproken. Jezus heeft ook geleerd dat je tot God als ‘onze Vader’ mag bidden. Met een vrijmoedige manier van bidden is niets mis. Maar dat is wat anders dan slordig bidden.

Ik wed dat veel mensen zich niet eens realiseren dat ze in hun gebed tientallen keren het woord ‘Heer’ gebruiken. Ik heb er wel eens naar gevraagd, nadat ik stiekem tijdens een gebed had geturfd hoe vaak het woordje voorbij kwam (nee, dat is ook niet goed), en weet dat in ieder geval sommigen beamen dat het iets met achteloosheid te maken heeft. Dat lijkt me niet de bedoeling.
Het lijkt me ook niet heilig. De bijbel leert dan wel dat je hem ‘Vader’ mag noemen, maar de bijbel maakt bijvoorbeeld in het boek Job ook pijnlijk duidelijk dat Hij van een heel andere orde en grootsheid is. En dan doe je nogal wat als je Zijn naam als stopwoord gebruikt. Scherp gesteld: dat is simpelweg ijdel gebruik van Gods naam.