Redacteur geestelijk leven van de Leeuwarder Courant

.

vrijdag 11 december 2009

Wandbordje


Sommige dingen om je heen zie je niet meer bewust, omdat ze er al zo lang staan of hangen. Zo staat er bij het raam achter mijn bureau op de redactie het wandbordje dat u hierbij ziet afgebeeld. Het viel laatst en zo werd ik er weer op geattendeerd.
Een collega heeft het een keer op de kop getikt op een rommelmarkt, die hij samen met zijn vrouw graag en veelvuldig bezoekt. Het is geweldig dat dit kleinood niet tussen het vuilnis is verdwenen.

Ik zou graag het verhaal er achter willen weten. Ik vermoed zo dat een godvrezend man na zijn pensionering schilderen als hobby heeft opgepakt en geruime tijd heeft zitten zwoegen boven het triplexplankje om er iets moois van te maken.
Na het verscheiden van de man werd het huis leeggehaald en de kinderen - shame on them! - hebben van alles in afvalzakken gepropt en een aantal dingen in dozen gestopt waarvan ze dachten dat het nog aardig was voor de fancy fair van de kerk.

Er zijn natuurlijk heel veel van dit soort wandbordjes, maar er zullen er niet veel zijn met zo’n enorme dt-fout erin. En dat maakt het extra interessant. De maker had een bijbeltekst voor ogen, maar hij citeerde blijkbaar uit het hoofd.
Op de redactie van de LC staat al sinds mensenheugenis een harmonium - helaas zo lek als een mandje - met daarop een oude liedbundel van Johannes de Heer. Eigenlijk verdient dit bordje een plekje erboven. Want daarvoor is het gemaakt.