In de krantenversie van Korte Metten is het afgelopen jaar de religieuze kalender gevolgd. Het komend jaar volgen we op diezelfde plek de heiligenkalender van de Rooms-Katholieke Kerk. Selectief uiteraard, want er zijn nogal wat heiligen.
Vandaag wordt bij wijze van overgang in de papieren editie van Korte Metten een feest genoemd dat traditioneel op kalender van de RK Kerk een belangrijke plaats innam, omdat het een gemiddelde heiligendag ontsteeg: het feest van de Onnozele Kinderen.
De terminologie van zo’n kerkelijke dag vraagt enige toelichting. ‘Onnozele’ moet gelezen worden als ‘onschuldige’. En ‘feest’ blijkt in de kerk dus niet louter te slaan op wat we normaal feestelijke gebeurtenissen zouden noemen.
Op 28 december wordt immers stilgestaan bij wat de evangelist Matteüs meldt na het bekende kerstverhaal. Herodes, die van de wijzen over een geboren koning had gehoord, liet niet veel later in Bethlehem en omgeving alle jongetjes onder de twee jaar ombrengen.
Daarmee werden die jongetjes de ,,eerst bloedgetuigen van het Goddelijk Offerlam’’, zo leert het vierde en laatste deel van ‘Met de Heiligen het jaar rond’ uit 1949 het katholieke huisgezin. Een kostelijk, met zorg bewaard naslagwerk, uitgeleend door een collega.
Het boek legt ook het belang van zo’n ‘feest’ direct na kerst uit. ,,Daardoor worden wij er aan herinnerd, hoe lijden en vervolging onafscheidelijk verbonden zijn met Christus en allen die Hem toebehoren. Het ‘stalletje’ mocht anders nog te zeer een idylle blijven!’’
Een rijke gedachte, maar het feest van de Onnozele Kinderen is niet geheel toevallig voor velen onder het stof van de kerkgeschiedenis verdwenen. Mensen zitten niet te wachten op een feest dat de sfeer van kerst bederft. Dat moet per se een idylle blijven.
Vandaag wordt bij wijze van overgang in de papieren editie van Korte Metten een feest genoemd dat traditioneel op kalender van de RK Kerk een belangrijke plaats innam, omdat het een gemiddelde heiligendag ontsteeg: het feest van de Onnozele Kinderen.
De terminologie van zo’n kerkelijke dag vraagt enige toelichting. ‘Onnozele’ moet gelezen worden als ‘onschuldige’. En ‘feest’ blijkt in de kerk dus niet louter te slaan op wat we normaal feestelijke gebeurtenissen zouden noemen.
Op 28 december wordt immers stilgestaan bij wat de evangelist Matteüs meldt na het bekende kerstverhaal. Herodes, die van de wijzen over een geboren koning had gehoord, liet niet veel later in Bethlehem en omgeving alle jongetjes onder de twee jaar ombrengen.
Daarmee werden die jongetjes de ,,eerst bloedgetuigen van het Goddelijk Offerlam’’, zo leert het vierde en laatste deel van ‘Met de Heiligen het jaar rond’ uit 1949 het katholieke huisgezin. Een kostelijk, met zorg bewaard naslagwerk, uitgeleend door een collega.
Het boek legt ook het belang van zo’n ‘feest’ direct na kerst uit. ,,Daardoor worden wij er aan herinnerd, hoe lijden en vervolging onafscheidelijk verbonden zijn met Christus en allen die Hem toebehoren. Het ‘stalletje’ mocht anders nog te zeer een idylle blijven!’’
Een rijke gedachte, maar het feest van de Onnozele Kinderen is niet geheel toevallig voor velen onder het stof van de kerkgeschiedenis verdwenen. Mensen zitten niet te wachten op een feest dat de sfeer van kerst bederft. Dat moet per se een idylle blijven.
Posts
