Er was een reden waarom ik zo enthousiast afstapte op die evangeliserende mevrouw - zie mijn log van gisteren. Ik zag in een andere taal een brochure liggen die ik onmiddellijk herkende als het boekje dat ik als kind eens had gekregen in de befaamde Bijbelkiosk op de boulevard van Scheveningen.
Dat het ding nog bestond! De mevrouw bleek het werkje in allerlei talen te hebben en vond die ene Nederlandse, waarvan ze wist dat die er tussen moest zitten. En nu heb ik de brochure, die ik indertijd zou nauwgezet had bestudeerd, weer in mijn bezit: ‘Een brief voor jou.’ Het is een feest der herkenning om door de 64 pagina’s heen te bladeren.
Ook zonder het in te kijken, kon ik van alles uit de inhoud vertellen. Die ‘brief voor jou’ is natuurlijk de bijbel, en die kon je in ruim 70 uur doorlezen. Na even bladeren zag ik dat ik het goed had onthouden: ,,Wanneer men de Bijbel hardop voorleest, op de gewone manier van spreken, heeft men 70 uur en 40 minuten nodig.’’
Ik las ook weer die wonderlijke anekdotes over bijbels die werden ingemetseld, verkwanseld, gebakken, verscheurd en doorschoten: een soldaat had in de loopgraaf zijn zakbijbeltje in zijn borstzak gehad en die had een kogel opgevangen. Die bijbel, vertelde de soldaat, heeft mijn leven twee keer gered. Hij had er ook toegang tot het eeuwig leven door gekregen.
Er zijn echter twee bladzijdes die echt in mijn geheugen zitten gebrand. Het gaat om ‘De film van een leven’ waarin wordt verteld hoe mensen tijdens hun leven worden afgehouden om zich te bekeren. Ze zijn achtereenvolgens te jong, te zorgeloos, te zelfbewust, te gelukkig, te druk, te bezorgd, te oud en tenslotte is het volgens het plaatje ‘Te laat’.
Ik heb die aardige dame niet verteld hoe beklemmend ik die twee pagina’s vond en, nu ik ze weer voor me heb, nog vind. ,,Zal het voor jou ook eenmaal te laat zijn?’’ Zoveel jaren na die keer dat ik het boekje voor het eerst bestudeerde, weet ik hoe waar het is wat er bij staat: ,,Het leven is kort. Het gaat snel, als een film.’’
Dat het ding nog bestond! De mevrouw bleek het werkje in allerlei talen te hebben en vond die ene Nederlandse, waarvan ze wist dat die er tussen moest zitten. En nu heb ik de brochure, die ik indertijd zou nauwgezet had bestudeerd, weer in mijn bezit: ‘Een brief voor jou.’ Het is een feest der herkenning om door de 64 pagina’s heen te bladeren.
Ook zonder het in te kijken, kon ik van alles uit de inhoud vertellen. Die ‘brief voor jou’ is natuurlijk de bijbel, en die kon je in ruim 70 uur doorlezen. Na even bladeren zag ik dat ik het goed had onthouden: ,,Wanneer men de Bijbel hardop voorleest, op de gewone manier van spreken, heeft men 70 uur en 40 minuten nodig.’’
Ik las ook weer die wonderlijke anekdotes over bijbels die werden ingemetseld, verkwanseld, gebakken, verscheurd en doorschoten: een soldaat had in de loopgraaf zijn zakbijbeltje in zijn borstzak gehad en die had een kogel opgevangen. Die bijbel, vertelde de soldaat, heeft mijn leven twee keer gered. Hij had er ook toegang tot het eeuwig leven door gekregen.
Er zijn echter twee bladzijdes die echt in mijn geheugen zitten gebrand. Het gaat om ‘De film van een leven’ waarin wordt verteld hoe mensen tijdens hun leven worden afgehouden om zich te bekeren. Ze zijn achtereenvolgens te jong, te zorgeloos, te zelfbewust, te gelukkig, te druk, te bezorgd, te oud en tenslotte is het volgens het plaatje ‘Te laat’.
Ik heb die aardige dame niet verteld hoe beklemmend ik die twee pagina’s vond en, nu ik ze weer voor me heb, nog vind. ,,Zal het voor jou ook eenmaal te laat zijn?’’ Zoveel jaren na die keer dat ik het boekje voor het eerst bestudeerde, weet ik hoe waar het is wat er bij staat: ,,Het leven is kort. Het gaat snel, als een film.’’
Posts
