De remonstranten hebben iets goed te maken. Ik hoop dat een van hen dit stukje leest, want ik voel me zwaar tekort gedaan. In het Friesch Dagblad las ik namelijk dat de Remonstrantse Broederschap een Arminiustaart heeft bezorgd bij een aantal perscontacten. En daar zat het FD wel, en wij niet bij.
De collega’s van de kerkredactie van het FD hebben er een stukje van gemaakt met een foto van de taart erbij: heerlijk veel slagroom en het eetbare portret van Arminius in het midden van de taart. De aanleiding: het was precies vier eeuwen geleden dat de remonstrantse voorman stierf.
De remonstranten zagen dat het Calvijnjaar een groot succes werd. Zij dachten: dat kunnen wij ook en in een mum van tijd stampten ze een Arminiusjaar uit de grond dat net is begonnen. Ook met congressen, ook met een glossy ‘Arminius’ die in januari moet verschijnen.
Voor wie Arminius niet kent, heel in het kort: in de zestiende eeuw ontstond een conflict over de ‘ketterse’ opvattingen van de hoogleraar theologie in Leiden over de uitverkiezingsleer. Dat liep hoog op en uiteindelijk bracht het zelfs de Hollandse republiek op de rand van een burgeroorlog.
De roemruchte nationale synode van Dordrecht (‘Dordt’) van 1618-’19, veroordeelde uiteindelijk de leer van Arminius en de remonstranten, zijn navolgers, die daarop een veilig heenkomen moesten zoeken. Hun nazaten vinden dat het tijd werd om hun leidsman eens in het zonnetje te zetten en terecht.
Daarom schreef ik enige weken geleden uitgebreid over het conflict rond de remonstranten en Dordt. Zoals ik in de loop der jaren geregeld geschreven heb over de remonstranten. Dus die taart is ten onrechte niet bezorgd. Zeer spijtig, want ik wil graag eens het mes in Arminius zetten.
De collega’s van de kerkredactie van het FD hebben er een stukje van gemaakt met een foto van de taart erbij: heerlijk veel slagroom en het eetbare portret van Arminius in het midden van de taart. De aanleiding: het was precies vier eeuwen geleden dat de remonstrantse voorman stierf.
De remonstranten zagen dat het Calvijnjaar een groot succes werd. Zij dachten: dat kunnen wij ook en in een mum van tijd stampten ze een Arminiusjaar uit de grond dat net is begonnen. Ook met congressen, ook met een glossy ‘Arminius’ die in januari moet verschijnen.
Voor wie Arminius niet kent, heel in het kort: in de zestiende eeuw ontstond een conflict over de ‘ketterse’ opvattingen van de hoogleraar theologie in Leiden over de uitverkiezingsleer. Dat liep hoog op en uiteindelijk bracht het zelfs de Hollandse republiek op de rand van een burgeroorlog.
De roemruchte nationale synode van Dordrecht (‘Dordt’) van 1618-’19, veroordeelde uiteindelijk de leer van Arminius en de remonstranten, zijn navolgers, die daarop een veilig heenkomen moesten zoeken. Hun nazaten vinden dat het tijd werd om hun leidsman eens in het zonnetje te zetten en terecht.
Daarom schreef ik enige weken geleden uitgebreid over het conflict rond de remonstranten en Dordt. Zoals ik in de loop der jaren geregeld geschreven heb over de remonstranten. Dus die taart is ten onrechte niet bezorgd. Zeer spijtig, want ik wil graag eens het mes in Arminius zetten.
Posts
