Watermerk

Ze zijn er in blauw en wit en ze werden gistermorgen ten doop gehouden op de synode van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN): polsbandjes met daarop de tekst ‘Ik draag Gods watermerk’. Het komt uit de koker van de HGJB, de ‘christelijke beweging voor jongeren’ met orthodoxe inslag binnen de PKN.
Je krijgt het bandje cadeau bij aanschaf van het gisteren ook gepresenteerde boekje ‘Watermerk’ van dominee Wim Marcus: ,,Al toen je geboren werd, heeft God jou Zijn liefde verklaard. En toen jij gedoopt werd, is Gods handtekening daaronder gezet. Sinds die dag draag jij Zijn ‘watermerk’. Betrouwbaarder kan niet.’’

Juist de dag ervoor sprak de synode - niet voor het eerst - uitgebreid over de groeiende vraag van kerkleden met een evangelische inslag naar de mogelijkheid van een herdoop of in ieder geval een doopbevestiging. De uitslag: de synode ging slechts aarzelend akkoord met een doopgedáchtenis. Eens gedoopt, altijd gedoopt.
De kinderdoop is hét springende punt tussen traditionele kerken en pinkstergroepen. De kinderdoop is een teken van Gods verbond en van Zijn kant, zeggen de kerken. De doop kun je slechts bewust ondergaan, zeggen evangelischen. Familieleden blijven niet zelden weg als iemand zich laat herdopen, want: ,,Je maakt de kinderdoop tot geknoei met water.’’

Er wordt vaak versluierend over en bij die overdoop gesproken. ,,Het is voor mij een bevestiging van de keuze die mijn ouders al maakten’’, klinkt het bijvoorbeeld. Dat is theologisch niet vol te houden, zeggen mensen in de beide ‘kampen’. Het is het een of het ander. De PKN-synode was er ook glashelder over.
Voor jongeren die het lef hebben te getuigen, is er nu dus dit (zoveelste) polsbandje. Het is, zegt de HGJB, onder meer een eervolle onderscheiding. ,,Het herinnert je eraan dat God in jouw doop over jou gezegd heeft: Ik beschouw jou als Mijn kind!’’ In de bijsluiter bij het bandje staat onder meer: ,,Dat betekent niet dat ik beter ben dan jij. God wil iedereen graag dicht bij zich hebben. Zijn liefde (en Zijn watermerk!) is er ook voor jou.’’

Een mooie belijdenis die de drager wel goed moet kunnen onderbouwen. Niet zo zeer voor niet-kerkelijke klasgenoten, maar voor de evangelische leeftijdsgenoten die ze tegenkomen en voor wie er, vrees ik met grote vreze, wel een eigen polsbandje zal komen: ‘Waar geloof wacht op Gods watermerk’, of zoiets.