Redacteur geestelijk leven van de Leeuwarder Courant

.

donderdag 12 november 2009

Celibaat


Zouden Friezen het Fries afschaffen? Zouden Cambuurfans massaal overstappen naar SC Heerenveen? Zouden internetforavervuilers opeens intelligente teksten gaan afscheiden? Zouden mensen gewoon rationeel kunnen omgaan met de griepprik? Zouden de Beatles nog eens bij elkaar komen?
Ik geloof in wonderen, maar je moet ook een beetje reëel blijven. En toch zie je soms in de media de onzinnigste speculaties opduiken. De afgelopen weken was er weer zo eentje rond het Vaticaan, tot mijn niet geringe verbazing geregeld bron voor de meest wilde en volstrekt ongegronde speculaties.

Vorige maand werd bekend dat anglicaanse geestelijken welkom zijn in de schoot der Rooms-Katholieke Kerk. Ook getrouwde priesters. Het nieuws was ternauwernood doorgedrongen of je kon het overal lezen: misschien is dit wel het begin van het einde van het verplichte celibaat voor rooms-katholieke geestelijken.
Niet dus. Deze week verscheen de apostolische constitutie Anglicanorum Coetibus: Rome laat slechts getrouwde priesters toe, getrouwde bisschoppen niet. Celibaat blijft de regel. Daar hadden we zo’n officieel document niet voor nodig. Schudt een zebra zijn strepen af? Zal er bij de eerste vorst niet meer direct over een Elfstedentocht worden gespeculeerd?

Maar, laten we ons eens voorstellen dat het celibaat wél wordt afgeschaft. Wat dan? Hebben we dan opeens honderden priesterroepingen meer? Gelooft u het? Minder seksuele misdragingen door geestelijken als ze kunnen huwen? Er zijn nogal wat mensen die dat stellig geloven. Ik weet het niet, maar ik geef toe, het lijkt me niet ondenkbeeldig.
Toch heeft die ongehuwde staat iets. De apostel Paulus verzuchtte al: ‘Was iedereen maar als ik.’ Te weten: ongetrouwd. Wat zijn de gezinnen van vandaag waanzinnig druk. Wat is er een behoefte aan vrijwilligers. Dan is het toch prettig dat er geestelijken zijn die niet door allerlei huiselijke beslommeringen gehinderd worden?

En nee, ik kijk niet stiekem verlekkerd naar het groene gras van de katholieke geestelijke, dat-ie overigens steeds vaker gewoon zelf moet maaien.