Redacteur geestelijk leven van de Leeuwarder Courant

.

dinsdag 17 november 2009

Noodklokken


Door een foutje klonken laatst in heel Friesland de alarmsirenes. Niet zoals gebruikelijk om 12.00 uur op de eerste maandag van de maand, maar zo maar, op een gewone ochtend. Het maakte weinig indruk. Er werd vooral lacherig op gereageerd. Als het al gehoord werd, want het alarm bleek bij veel mensen niet te zijn doorgedrongen.
Kerkklokken die om een buitengewone reden luiden, maken al helemaal geen indruk. Een trouwerij, een speciale viering? Het luiden van de noodklok is nog slechts een uitdrukking, de betekenis die kerkklokken ook hadden om mensen op te doen schrikken en te waarschuwen, hoort slechts tot een ver en grijs verleden.

Toen op 17 januari vorig jaar door heel het land kerken de klokken lieten horen bij het begin van het Jaar van het Religieus Erfgoed, om zo aandacht te vragen over de nijpende situatie van dat erfgoed, viel het ook niemand op. Niet in de laatste plaats omdat heel veel kerken, om voor mij onduidelijke redenen, niet meededen.
Maar goed, er is nu een internationale oproep om massaal als kerken de klokken te luiden. De Wereldraad van Kerken wil dat op zondag 13 december om klokslag 15.00 uur de klokken maar liefst 350 keer geluid worden. Aanleiding: de klimaattop in Kopenhagen. De situatie, gelooft de Wereldraad, is uitermate ernstig.

Kijk dat zou wat zijn, als alle lokale kerken van al die kerkgemeenschappen die lid zijn van de Wereldraad tegelijk hun klokken zouden laten horen. Er zijn bij dat oecumenisch orgaan immers 348 protestantse, orthodoxe en anglicaanse kerken aangesloten met samen op papier een slordige half miljard christenen. Dat moet toch opvallen.
Het is goed dat de Wereldraad bijtijds deze oproep doet. Want overal zullen meelevende en potige kerkleden flink moeten trainen om de klokken zo lang te laten horen. Ik heb het niet meegekregen, maar ik neem aan dat de Wereldraad verwacht dat het kerkklokluiden dit keer klimaatneutraal gebeurt. Dus met de hand.