Over twee dagen komt het centraal comité (breed bestuur) van de Wereldraad van Kerken (WvK) weer voor een week bijeen. In Genève, in het kantoor van de WvK, het grootste oecumenische platform van de wereld.
Er was ooit een tijd dat er nogal wat kerknieuwsredacteuren afreisden naar de zittingen van het centraal comité. Ook ik ben er een aantal keren geweest. Helaas besloot de WvK juist toen ik deze functie bij de Leeuwarder Courant kreeg om de vergaderingen wegens de kosten nog louter in Genève te beleggen. Ik was wat jaloers op mijn voorganger, die wel in allerlei boeiende plaatsen als bijvoorbeeld Moskou was geweest.
Tijdens deze zitting van het centraal comité moet een opvolger voor de secretaris-generaal worden gekozen. Zeg maar het gezicht en de stuurman van de WvK. In een nog niet zo heel ver verleden was alleen dat al reden genoeg om met een clubje Nederlandse journalisten af te reizen. Maar dat gebeurt niet meer.
Waarom niet? De belangstelling van de gemiddelde kerkelijke lezer voor wat er allemaal binnen de Wereldraad gebeurt, is sterk afgenomen. Ik denk niet dat veel mensen weten wie de huidige secretaris-generaal is. De naam Sam Kobia zegt heel weinig mensen nog iets. En niet veel mensen zullen zich de komende dagen woelend in bed afvragen wie zijn opvolger wordt.
De afnemende belangstelling voor de Wereldraad staat niet op zichzelf. Er is steeds minder interesse voor kerkelijke instituties. En er is ook een sterk afgenomen belangstelling voor de oecumene. Daar komt nog bij dat de onderwerpen die de raad bespreekt, weinig relevant lijken. De tijd ligt inmiddels achter ons dat de WvK de Apartheid veroordeelde, of Shell.
Wie toch wel iets van de zitting in Genève wil meekrijgen, kan goed terecht op het weblog van de Nederlandse afgevaardigde, Marloes Keller. Daar valt nu al te lezen wat ze - op verzoek van Genève - de belangrijkste kwesties voor de Nederlandse kerken vindt: de discussie over de scheiding van kerk en staat, de opkomst van Wilders en het ‘religieus analfabetisme’.
Er was ooit een tijd dat er nogal wat kerknieuwsredacteuren afreisden naar de zittingen van het centraal comité. Ook ik ben er een aantal keren geweest. Helaas besloot de WvK juist toen ik deze functie bij de Leeuwarder Courant kreeg om de vergaderingen wegens de kosten nog louter in Genève te beleggen. Ik was wat jaloers op mijn voorganger, die wel in allerlei boeiende plaatsen als bijvoorbeeld Moskou was geweest.
Tijdens deze zitting van het centraal comité moet een opvolger voor de secretaris-generaal worden gekozen. Zeg maar het gezicht en de stuurman van de WvK. In een nog niet zo heel ver verleden was alleen dat al reden genoeg om met een clubje Nederlandse journalisten af te reizen. Maar dat gebeurt niet meer.
Waarom niet? De belangstelling van de gemiddelde kerkelijke lezer voor wat er allemaal binnen de Wereldraad gebeurt, is sterk afgenomen. Ik denk niet dat veel mensen weten wie de huidige secretaris-generaal is. De naam Sam Kobia zegt heel weinig mensen nog iets. En niet veel mensen zullen zich de komende dagen woelend in bed afvragen wie zijn opvolger wordt.
De afnemende belangstelling voor de Wereldraad staat niet op zichzelf. Er is steeds minder interesse voor kerkelijke instituties. En er is ook een sterk afgenomen belangstelling voor de oecumene. Daar komt nog bij dat de onderwerpen die de raad bespreekt, weinig relevant lijken. De tijd ligt inmiddels achter ons dat de WvK de Apartheid veroordeelde, of Shell.
Wie toch wel iets van de zitting in Genève wil meekrijgen, kan goed terecht op het weblog van de Nederlandse afgevaardigde, Marloes Keller. Daar valt nu al te lezen wat ze - op verzoek van Genève - de belangrijkste kwesties voor de Nederlandse kerken vindt: de discussie over de scheiding van kerk en staat, de opkomst van Wilders en het ‘religieus analfabetisme’.
Posts
