Inburgering

Inburgering geldt voor iedereen, ook voor predikanten, priesters, imams of wat voor geestelijke dan ook. Postbus51 noemt de ‘geestelijk bedienaren’ expliciet als categorie buitenlanders die in Nederland inburgeringsplichtig zijn.
En dat is een goede zaak. Het is ook vanzelfsprekend. Een geestelijke kan een gelovige alleen maar goed bijstaan wanneer hij dezelfde taal machtig is. Meewarig met je hoofd schudden of een schouderklopje is niet genoeg.

Het katholieke bisdom Groningen-Leeuwarden bracht terecht deze week naar buiten dat er vanaf september maar liefst veertien priesterstudenten zijn. Er is sprake van een stijgende lijn en dat is mooi nieuws in het katholieke Jaar van de priester.
Vermeld werd ook dat er vier Colombiaanse priesterkandidaten zijn. Die werden begin dit jaar door de vorige bisschop, Wim Eijk, naar Nederland gehaald. Maar, het waren er toch vijf? Ja, maar eentje kreeg de Nederlandse taal niet onder de knie en keerde daarom naar huis terug.

Niet alleen de taal is belangrijk om je werk als geestelijke goed te doen. Ook kennis van de cultuur waarin je schapen leven is nodig om als herder goed werk af te leveren. Dat is ook de reden waarom imams moeten inburgeren.
De inburgeringscursus blijkt ook voor imams nogal eens een drempel. Maar zeker voor jonge moslims is het goed dat de geestelijke goed op de hoogte is van de habitat die vaak zo sterk afwijkt van het land waar de ouders of grootouders vandaan kwamen.

Het zou een goede zaak zijn wanneer religieuze groepen ook naar buiten brengen dat geïmporteerde geestelijken niet de inburgeringscursus hebben gehaald. Je laat daarmee zien dat je de vraag van de samenleving serieus neemt. Dat zal het respect en begrip vergroten.