Er zijn in Nederland nog honderdduizenden christenen die geloven dat er een hel is. En die geloven, zoals ik gisteren schreef, dat het er op aan komt welke keuzes je nu maakt. De meesten hoor je er niet over. Alleen heel, zoals anderen zeggen, ‘fundamentalistische’ christenen zullen in een gesprekje dat ze op straat aanknopen, waarschuwen dat je met een goddeloze houding afstevent op die eeuwige bestemming. Ik ken hier in Friesland een paar groepen die dat doen, maar het zijn er volgens mij niet veel meer.
Steeds meer christenen die geloven dat er een hel is, durven dat soort uitspraken niet meer te doen. Ze zeggen - vaak uit verlegenheid - dingen als: ‘Dat is niet aan ons, dat is Gods beslissing.’ Ik ken niet-christenen die zich daar aan ergeren. ‘Dat is goedkoop, zoveel weet ik nog wel van de bijbel dat je me hoort te waarschuwen.’ En er zijn er die tegenwerpen: ‘Ga me niet vertellen dat iemand die zijn hele leven als goed mens heeft geleefd, maar God niet diende of kende, naar de hel gaat.’
Ik moest aan dat laatste denken, toen ik gisteren Matteüs 25 linkte aan dat verhaal over de wijze en dwaze maagden - ik doe het hier nog maar eens. Bij vers 31 begint de bekende passage waarin Jezus vertelt over het oordeel van God als koning over de mensen, over hoe hij als Herder de schapen van de bokken scheidt. Het criterium is niet of je op aarde trouw naar de kerk ging, maar om wat je deed voor de verdrukten. ‘Ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij…’
Interessant is hoe degenen die door Jezus als ‘rechtvaardig’ worden bestempeld, reageren. Ze zijn oprecht verbaasd, alsof ze ontdekken dat er toch echt een God is die ze ook nog eens hebben gediend. ‘Wanneer hebben wij u hongerig gezien?’ Etc. En dan het antwoord: ‘Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.’ Christenen, denk ik dan, zullen niet zo verbaasd reageren. Ze weten immers uit de bijbel dat dit verwacht wordt en komen zal.
Steeds meer christenen die geloven dat er een hel is, durven dat soort uitspraken niet meer te doen. Ze zeggen - vaak uit verlegenheid - dingen als: ‘Dat is niet aan ons, dat is Gods beslissing.’ Ik ken niet-christenen die zich daar aan ergeren. ‘Dat is goedkoop, zoveel weet ik nog wel van de bijbel dat je me hoort te waarschuwen.’ En er zijn er die tegenwerpen: ‘Ga me niet vertellen dat iemand die zijn hele leven als goed mens heeft geleefd, maar God niet diende of kende, naar de hel gaat.’
Ik moest aan dat laatste denken, toen ik gisteren Matteüs 25 linkte aan dat verhaal over de wijze en dwaze maagden - ik doe het hier nog maar eens. Bij vers 31 begint de bekende passage waarin Jezus vertelt over het oordeel van God als koning over de mensen, over hoe hij als Herder de schapen van de bokken scheidt. Het criterium is niet of je op aarde trouw naar de kerk ging, maar om wat je deed voor de verdrukten. ‘Ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij…’
Interessant is hoe degenen die door Jezus als ‘rechtvaardig’ worden bestempeld, reageren. Ze zijn oprecht verbaasd, alsof ze ontdekken dat er toch echt een God is die ze ook nog eens hebben gediend. ‘Wanneer hebben wij u hongerig gezien?’ Etc. En dan het antwoord: ‘Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.’ Christenen, denk ik dan, zullen niet zo verbaasd reageren. Ze weten immers uit de bijbel dat dit verwacht wordt en komen zal.
Posts
