Snelle Ichtusvis

Zaterdagmorgen was ik bijtijds onderweg naar Drachten. Ik ging daar voor de krant naar het scheppingscongres ‘ R-evolutie op het christelijke erf’ in de mammoetkerk Bethel bijwonen. Het is rond die tijd prima rijden, helemaal nu de weg tussen Leeuwarden en Drachten volledig vierbaans is.
De maximumsnelheid is op het nieuwe asfalt 100 km per uur, maar ach, dat is een stuk beter dan de oude situatie: de hele tijd op een tweebaansweg met een sukkelgangetje achter een vrachtwagen hangen met in het midden van de weg de dikste ononderbroken streep die er in wegenland te krijgen is.

Maar de nieuwe situatie is veel automobilisten nog niet snel genoeg en wie zich wel (redelijk) aan de maximumsnelheid houdt, wordt continu ingehaald. Ook op die zaterdagmorgen. Toen ik bij het grote parkeerterrein van de Bethelkerk - de snelst groeiende kerk van het land - aankwam, parkeerde ik vlak naast een aantal van die snelle jongens die me even eerder hadden ingehaald.
Ik had weinig zin om zo vroeg op zaterdag bijdehand te gaan lopen doen, dus ik vroeg me slechts stil af wat de verdediging zou zijn van al die (te) snelle christenen. Dat menselijke inzettingen ondergeschikt zijn wanneer je je naar Gods huis beweegt? Dat aardse wetten, in tegenstelling tot de Tien Geboden, slechts een richtlijn zijn?

Van een pakweg 20 km te snelle broeder had ik op de bewuste weg al gedacht dat die dezelfde bestemming als ik had. Achterop de auto zat een fraaie Ichtusvis, ook wel Jezusvisje. Zo’n ding heb ik ook een tijdje gehad. Hij zat al op de tweedehands auto die ik bij een evangelische garage had aangeschaft.
Ik vond het niet echt prettig. Met zo’n vis ben je het aan je stand verplicht altijd een heer te zijn in het verkeer. Dat had die snelle Ichtusvis op de parkeerplaats van Bethel ook moeten weten: wil je als christen in de fout gaan, doe het dan zonder gelovigen zo demonstratief in diskrediet te brengen. Dan maar liever de kat in het donker knijpen.

Om bij het thema van het congres te blijven: het valt me op dat het debat over schepping of evolutie, nu weer even springlevend door de scheppingsbrochure die dezer dagen door heel Nederland wordt verspreid, ook op de weg wordt uitgevochten. De Ichtusvis heeft al heel wat varianten gekregen. En dan bedoel ik niet de haai die achter het Jesusvisje aanzit - die is zooooo jaren negentig.

Het is overigens, realiseerde ik me zaterdag weer, een moeizaam debat. Zaterdag werden in Drachten christenen nog eens overtuigd van het eigen gelijk:
je hebt voor de evolutie een groter geloof nodig dan voor de idee dat er een God is. En aanhangers van de evolutieleer zijn tegelijkertijd ook nauwelijks op andere gedachten te brengen.
Een loopgravenoorlog dus, die dus ook onderweg wordt uitgevochten. Er is een Darwinvariant van het Ichtusvisje, dus een visje dat pootjes krijgt. Er is weer een andere sticker waarop de Ichtusvis de Darwinvis opslokt en, ja hoor, er is ook weer een exemplaar waarop een die etende Ichtusvis weer te pakken wordt genomen. Gelukkig zie je dit soort autostickers nog niet veel. Het wordt zo wel erg kinderachtig.