Ik zag het al helemaal voor me: wapperende kazuifels, wolken wierrook, schitterend edelmetaal, begeleid door stemmige muziek en zang. Ergens in de zestiende eeuw is er voor het laatst een echte processie door de straten van Leeuwarden getrokken. En het leek er enige tijd op dat het zondag 14 september weer zou gaan gebeuren.Op die zondag eindigt in het Historisch Centrum Leeuwarden een expositie over de geschiedenis van de katholieke schuilkerken in de stad. De grootste schat van die tentoonstelling is een zestiende-eeuws houten Mariabeeldje, slechts 77 centimeter hoog en beter bekend als Onze Lieve Vrouwe van Leeuwarden.
In de Leeuwarder Titus Brandsmaparochie ontstond het plan om het devotiebeeld, dat al pakweg vijf eeuwen in de stad is, in processie terug te brengen naar de speciale kapel in de Dominicuskerk. Net zoals het voor de Reformatie vele jaren op een jaarlijkse hoogtijdag eerbiedig was rondgedragen in de straten van Leeuwarden.
Nu weten de meeste inwoners van de stad niets meer van dit beeldje, maar de zestiende-eeuwse Leeuwarders konden je allemaal haarfijn uitleggen dat Onze Lieve Vrouwe mirakels kon verrichten en dat de stad een stuk slechter af zou zijn zonder haar bescherming en voorspraak. Het beeldje was een trekpleister van jewelste.
Te elfder ure besloot de verantwoordelijke commissie om de processie niet door te laten gaan. ,,We doen het goed, of we doen het niet.’’ En een processie goed doen, daar kwam nogal wat bij kijken. Je trommelt bijvoorbeeld niet zo maar een fanfarekorps op dat met de juiste tred en met de juiste muziek de gelovigen en Onze Lieve Vrouwe kan voorgaan.
Zondag 14 september zal het Mariabeeld wel tijdens een traditioneel Marialof in een processie ín de Dominicus worden rondgedragen. Maar voor het eerst sinds 1580, toen Friesland voor Oranje en het protestantisme koos, een processie over de openbare weg, dat fotomoment laat nog even op zich wachten. Volgend jaar, belooft de commissie.
Posts
