Het kerkelijk seizoen begint weer. Ik heb de afgelopen dagen al tientallen aankondigingen van startzondagen voorbij zien komen. De Protestantse Gemeente te Gaast-Ferwoude gaat bijvoorbeeld binnenkort helemaal naar Texel, waar iedereen te gast is bij de vorige dominee, die nu op het eiland werkt.
Hier en daar wordt met veel creativiteit geprobeerd een frisse invalshoek voor de dag te kiezen. Zo heeft de Protestantse Gemeente te Heerenveen de crisis van de banken aangegrepen voor een actueel thema. Zijn de kerkbanken, zo is de centrale vraag, ook in crisis? Na de ochtenddienst is er een programma met bank-etstaaf, wordt ‘op de bank bij’ opgevoerd, is er de vacaturebank, bankdrukken, een verkiezing van het kerk-bank-stel…
De kerken op Terschelling hebben de startzondag in ‘Strandzondag’ omgedoopt. Niet alleen omdat de festiviteiten op het strand worden gehouden, maar ook omdat de aanduiding ‘startzondag’ in hun ogen onjuist is. Het wekt de suggestie alsof de kerken de hele zomer gestopt waren. En dat was niet het geval, daarvan kan ik als verslaggever die de hele zomer doorgewerkt heeft, ook getuigen.
De planning is misschien niet handig, maar het is nu voor mij hoog tijd voor vakantie. We zijn even een paar weken weg waarvan we het grootste deel op een Grieks eiland doorbrengen. Even geen mail, geen krant, geen kerkbladen, geen religieuze websites en ook even geen verse Korte Metten. De kerk vergeet ik overigens niet. Ik ga absoluut uitgebreid kerken bezoeken, maar vooral kerkhoven. De Griekse begraafplaatsen zijn vaak een lust voor het oog en we kunnen daarop lang rondstruinen.
Het als hobby bezoeken van kerkhoven is een erfelijke kwaal. Mijn oma van moeders kant ging vaak met een stel van haar vele kleinkinderen uit wandelen, waarbij ze altijd verdwaalde en vaak ook tussen de graven belandde. ‘Wie is er op dit rijtje het oudst geworden?’ Die wedstrijdopdracht werd gefluisterd, want dat leerden we ook, op een kerkhof neem je gepaste eerbied in acht.
Mijn moeder zette deze traditie met haar kleinkinderen voort. Als bijvoorbeeld het graf van mijn opa werd bezocht, gingen de kleintjes enthousiast mee. Want dan werd er onder leiding van oma naar kabouters gezocht en gevonden ook, achter grafzerken en vazen met verlepte bloemen. Ik ben vast van plan om te zijner tijd de traditie voort te zetten. Maar ik ga eerst op vakantie.
Hier en daar wordt met veel creativiteit geprobeerd een frisse invalshoek voor de dag te kiezen. Zo heeft de Protestantse Gemeente te Heerenveen de crisis van de banken aangegrepen voor een actueel thema. Zijn de kerkbanken, zo is de centrale vraag, ook in crisis? Na de ochtenddienst is er een programma met bank-etstaaf, wordt ‘op de bank bij’ opgevoerd, is er de vacaturebank, bankdrukken, een verkiezing van het kerk-bank-stel…
De kerken op Terschelling hebben de startzondag in ‘Strandzondag’ omgedoopt. Niet alleen omdat de festiviteiten op het strand worden gehouden, maar ook omdat de aanduiding ‘startzondag’ in hun ogen onjuist is. Het wekt de suggestie alsof de kerken de hele zomer gestopt waren. En dat was niet het geval, daarvan kan ik als verslaggever die de hele zomer doorgewerkt heeft, ook getuigen.
De planning is misschien niet handig, maar het is nu voor mij hoog tijd voor vakantie. We zijn even een paar weken weg waarvan we het grootste deel op een Grieks eiland doorbrengen. Even geen mail, geen krant, geen kerkbladen, geen religieuze websites en ook even geen verse Korte Metten. De kerk vergeet ik overigens niet. Ik ga absoluut uitgebreid kerken bezoeken, maar vooral kerkhoven. De Griekse begraafplaatsen zijn vaak een lust voor het oog en we kunnen daarop lang rondstruinen.
Het als hobby bezoeken van kerkhoven is een erfelijke kwaal. Mijn oma van moeders kant ging vaak met een stel van haar vele kleinkinderen uit wandelen, waarbij ze altijd verdwaalde en vaak ook tussen de graven belandde. ‘Wie is er op dit rijtje het oudst geworden?’ Die wedstrijdopdracht werd gefluisterd, want dat leerden we ook, op een kerkhof neem je gepaste eerbied in acht.
Mijn moeder zette deze traditie met haar kleinkinderen voort. Als bijvoorbeeld het graf van mijn opa werd bezocht, gingen de kleintjes enthousiast mee. Want dan werd er onder leiding van oma naar kabouters gezocht en gevonden ook, achter grafzerken en vazen met verlepte bloemen. Ik ben vast van plan om te zijner tijd de traditie voort te zetten. Maar ik ga eerst op vakantie.
Posts
