Redacteur geestelijk leven van de Leeuwarder Courant

.

woensdag 1 april 2009

Schuldbelijdenis

Enige weken geleden is in de Sint Janskathedraal in Den Bosch tijdens een eucharistieviering gebeden voor allen die zijn getroffen door de crisis. Voor de goddelijke steun werd afgebeden, moest volgens plebaan Geertjan van Rossum eerst schuld worden beleden en nederig worden gevraagd om vergeving. En zo gebeurde het ook.
,,Ligt het nu aan mij, of is het bij deze ene kerkdienst gebleven?’’, vroeg mijn moeder mij vanmiddag. Goede vraag, ik heb eigenlijk geen idee. Hier en daar zal een predikant wel op de kansel hebben gepleit voor verootmoediging, maar voor zover ik weet zijn er geen oproepen van landelijke kerken aan lokale gemeenten gedaan.

Mijn moeder vindt het hoog tijd voor een schuldbelijdenis van de hele christenheid. Die moeten bij uitstek het goede voorbeeld geven. Bij voorkeur, dacht ze hardop, moet dat mondiaal op een vast uur gebeuren zodat met het draaien van de aarde naar de zon urenlang vanuit kerken over de hele wereld woorden van schuld zullen worden opgezonden naar de hemel. ‘Erbarm u onzer!’
Je krijgt, ging mijn moeder verder, wel eens het verzoek om als gemeente op te staan voor de volgende mededeling. Je weet dan als ervaren kerkganger dat het bericht volgt dat een broeder of zuster is overleden. Eenzelfde houding lijkt haar ook gepast wanneer het menselijk falen, het onverantwoorde en zelfzuchtige gedrag van ons allen wordt verwoord.

Ze heeft, zoals gebruikelijk, een punt en daarom geef ik hier ook alle ruimte aan haar oproep. De protestantse kerken hebben net de traditionele bid- en dankdag achter de rug, voortgekomen uit het besef dat alles op aarde uit Gods hand ons ten deel valt. En het besef dat alles wat wij mensen bijdragen onvolkomen is.
Er zijn mensen die heel snel de straffende hand Gods in allerlei gebeurtenissen zien. Ongetwijfeld zijn er ook velen die zo naar de kredietcrisis kijken. Maar ook als je niet gelooft dat er sprake is van goddelijk ingrijpen, is er toch alle reden om zoveel zelfkennis aan de dag te leggen dat er in ieder geval sprake was van een gezamenlijk tekort.