Opmerkelijk openhartig is de brief die paus Benedictus XVI aan de bisschoppen overal ter wereld heeft gestuurd, waarin hij reageert op alle kritiek die hij heeft gekregen door de kwestie rond de Britse bisschop Richard Williamson. De man die de Holocaust ontkent en van wie de excommunicatie door de paus is opgeheven.
,,Er is op mij ingehakt’’, stelt de paus treurig vast. Hij is geschrokken van de heftigheid. En het tempo waarmee deze veenbrand zich, dankzij internet, over de wereld verspreidde. De paus realiseert zich dat het Vaticaan nog zorgvuldiger te werk zal moeten gaan. Rome was niet op de hoogte van Williamsons verwerpelijke opvattingen.
Benedictus blijkt vooral te zijn getroffen door de graagte waarmee katholieken zich op hem hebben gestort. Ze waren van harte tot de aanval bereid en deden dat met enthousiasme, zo constateert de kerkvorst. En daar heeft de paus beslist een punt: er zijn heel wat katholieke schapen die constant blaten als het over de herder en diens onderherders gaat.
Ik ken katholieken die zich behoorlijk kunnen storen over dingen die door buitenstaanders over hun kerk worden gezegd. Dat kan ik mij voorstellen. Hoewel, soms wordt er al te snel aan een complot gedacht. Daar hebben katholieken overigens geen alleenrecht op. Ook leden van andere kerken zien net iets te vaak schimmen achter het struikgewas.
Maar waar de Rooms-Katholieke Kerk zich volgens mij wel sterk in onderscheidt, is het feit dat er helemaal geen criticasters van buiten nodig zijn. Nogal wat katholieken zijn van nature geneigd het slechtste te denken en te zeggen van de eigen kerkleiding. Misschien is dat de prijs die je moet betalen als je een wereldkerk bent.
Maar dan nog. Voor buitenstaanders is het soms onbegrijpelijk hoe er onder roomsen gemord wordt. Als je lid bent van een club, ben je loyaal lid van de club. Dat geldt voor een tennisvereniging en zeker voor een kerk. Bevalt het je niet, schrijf je dan uit. Je moet katholiek zijn om dat continue opstandige geblaat te begrijpen.
,,Er is op mij ingehakt’’, stelt de paus treurig vast. Hij is geschrokken van de heftigheid. En het tempo waarmee deze veenbrand zich, dankzij internet, over de wereld verspreidde. De paus realiseert zich dat het Vaticaan nog zorgvuldiger te werk zal moeten gaan. Rome was niet op de hoogte van Williamsons verwerpelijke opvattingen.
Benedictus blijkt vooral te zijn getroffen door de graagte waarmee katholieken zich op hem hebben gestort. Ze waren van harte tot de aanval bereid en deden dat met enthousiasme, zo constateert de kerkvorst. En daar heeft de paus beslist een punt: er zijn heel wat katholieke schapen die constant blaten als het over de herder en diens onderherders gaat.
Ik ken katholieken die zich behoorlijk kunnen storen over dingen die door buitenstaanders over hun kerk worden gezegd. Dat kan ik mij voorstellen. Hoewel, soms wordt er al te snel aan een complot gedacht. Daar hebben katholieken overigens geen alleenrecht op. Ook leden van andere kerken zien net iets te vaak schimmen achter het struikgewas.
Maar waar de Rooms-Katholieke Kerk zich volgens mij wel sterk in onderscheidt, is het feit dat er helemaal geen criticasters van buiten nodig zijn. Nogal wat katholieken zijn van nature geneigd het slechtste te denken en te zeggen van de eigen kerkleiding. Misschien is dat de prijs die je moet betalen als je een wereldkerk bent.
Maar dan nog. Voor buitenstaanders is het soms onbegrijpelijk hoe er onder roomsen gemord wordt. Als je lid bent van een club, ben je loyaal lid van de club. Dat geldt voor een tennisvereniging en zeker voor een kerk. Bevalt het je niet, schrijf je dan uit. Je moet katholiek zijn om dat continue opstandige geblaat te begrijpen.
Posts
