De landelijke Raad van Kerken wil dit jaar het contact tussen de Nederlandse kerken en de allochtone christenen bevorderen. Een loffelijk streven. Wanneer kerken in bijvoorbeeld Friesland massaal gehoor zouden geven aan die oproep, dan wordt het dringen om die paar migrantenchristenen die in deze streek wonen. In de Randstad ligt dat wel even anders. Er zijn daar veel meer ‘zwarte kerken’ dan veel mensen zich realiseren.
Hoeveel migrantenchristenen er zijn, daarover lopen de schattingen uiteen. Bij het platform Skin (Samen kerk in Nederland) heb ik het aantal van achthonderdduizend zielen horen noemen, van ‘oude’ migranten als Surinamers en Molukkers tot piepjonge kerkjes van al dan niet legale migranten in de Bijlmer. Bij het nieuwe platform Nederland Kleurrijk wordt zelfs gesproken van circa een miljoen migrantenchristenen.
Ik geloof zeker dat er veel migrantenchristenen zijn, maar ik vraag me af of dergelijke hoge aantallen wel kloppen. Zoals ik ook niet geloof dat er negenhonderdduizend moslims in Nederland zijn. ‘Je opa is moslim, dus jij bent ook moslim.’ Zou het soms zo zijn dat degenen die moslims tellen iedereen met een kleurtje gemakshalve tot die groep rekenen en dat de anderen, die het aantal migrantenchristenen in kaart willen brengen, dezelfde fout maken?
Wat de relatie tussen ‘witte’ en ‘zwarte’ kerken betreft, daar valt wel het een en ander aan te verbeteren. Geregeld klonk in de kring van Skin de klacht dat gevestigde kerken de nieuwkomers vooral als exotische entourage zien, met simplistische theologische ideeën. En, mopperde eens oud-coördinator van Skin Kathleen Ferrier, als een kerkgebouw al ter beschikking wordt gesteld aan vaak armlastige migrantenkerken, worden direct daarna ijverig de lepeltjes geteld.
Posts
