Virtuele kinderkerk

Ik had het blad al bijna dichtgeslagen, toen ik achterin ELKkwartaal, het blad van de Evangelisch-Lutherse Kerk, een aardig artikeltje zag staan. In Finland, zo meldt het blad, hebben ze sinds ruim vier jaar een virtuele kinderkerk: Lastenkirkko.
Het ziet er uit en het werkt min of meer net zo als Habbo Hotel, een wat simpel weergegeven wereld waarin kinderen rond kunnen lopen, een eigen kamer kunnen nemen en met elkaar contact kunnen leggen. Een redelijk veilige omgeving ook.

De initiatiefnemer van de virtuele kerk is Juha Kinanen die zijn idee voor zo’n kerk uitprobeerde in inderdaad Habbo Hotel. Het sloeg aan en hij begon namens de Evangelisch-Lutherse Kerk in Finland met Lastenkirkko, dat nu zo’n 22.000 jonge gebruikers heeft.
Net als in Habbo kunnen kinderen hun eigen avatar (figuurtje) maken en rondstappen in en rond een kerkgebouw. Daar kunnen ze muziek luisteren, chatten en spelletjes spelen met kerkelijke attributen. Er kan op het orgel gespeeld worden en er kunnen kaarsjes worden gebrand.

Kinderen kunnen er ook met vragen terecht en er is allerlei informatie over het christelijk geloof te vinden. Zo is er een adventskalender. En er is iedere zondag om 12.00 uur een kerkdienst, waar iedereen welkom is.
Jammer dat ik geen Fins ken, ik zou het wel eens willen meemaken. We hebben iedere maandag in de Leeuwarder Courant een verslag van een kerkdienst, het zou toch aardig zijn om in die rubriek een impressie te kunnen geven van een virtuele kinderkerkdienst.

Oranjemis

De kans is groot dat als bisschop Jos Punt van Haarlem had geweten wat voor tumult er rond de schorsing van de ‘Oranjepastoor’ Paul Vlaar in Obdam zou ontstaan, hij zou hebben volstaan met een indringend gesprek. De bisschop is verbaasd over al het verzet onder de parochianen. En ook teleurgesteld. En dat kan ik me voorstellen.
De Rooms-Katholieke Kerk heeft een rijke traditie als het gaat om het vieren van de eucharistie in een wereldse setting. Om dicht bij de mensen aan te sluiten worden er bijvoorbeeld carnavalsmissen gehouden, of een eucharistie in de botsautootjes op een kermis. Wat is er dan mis met een vlotte pastoor die een eucharistie een oranjetintje geeft?

Punt probeert dit nu uit te leggen in een brief aan de gelovigen in zijn bisdom. Het is een goede brief, waarin hij vertelt dat in de dienst een grens werd overschreden. Zo was de schuldbelijdenis vervangen door een verhaaltje over een scheidsrechter, was het evangelie vervangen door een ode op het oranjegevoel en werden bij het uitdelen van de hostie profane liederen gezongen.
Een gevleugelde uitdrukking van mijn goede vader, die overigens als rechtgeaard protestant weinig heeft met de mis, luidt: ,,Sommige zaken verdragen geen scherts.’’ Als je als katholiek gelooft dat Christus in de eucharistie daadwerkelijk aanwezig is, dan moet je niet uitgelegd hoeven te worden dat er best in de dienst op het WK ingespeeld mag worden, maar dat de eucharistie zelf heilig is.

Dat is waar de teleurstelling van Punt zit. Hij begrijpt best dat mensen met Vlaar weglopen en voor hem opkomen, maar hij had ook graag dat begrip gezien voor zijn stap: een tijdelijke schorsing van de pastoor, omdat die blijkbaar de fijngevoeligheid miste om de oranjegekte in de kerk maar slechts in beperkte mate toe te staan.
Net als de jonge pastoor weet ook de modale gelovige niet meer hoe heilig het heiligste sacrament van de RK Kerk is. En dat is waar de werkelijke pijn van dit drama van de Oranjemis zit. Dat eigen kerkleden voor de tv-camera’s net zo hard als buitenstaanders roepen dat de ‘pedofiele’ kerk boter op haar hoofd heeft, maakt het extra pijnlijk.

Processie

Als redacteur geestelijk leven is niets menselijks mij vreemd - dat moet ook volgens de functieomschrijving, anders kun je die baan niet goed doen. Vanmorgen bij de eerste koffie werkte iets mij flink op mijn irritatiespieren en ik had weinig zelfonderzoek nodig om te weten waarom: ik voelde mij miskend.
Het kwam door een bericht dat de voorpagina van het Nederlands Dagblad sierde. ‘Maria na eeuwen weer door Leeuwarden’. Het bericht was overgenomen van het ANP. De bron, zo bleek al snel, was het bisdom Groningen-Leeuwarden dat dit bevestigd had, na een bericht daarover in het Friesch Dagblad van gisteren.

Op zich was verder niks mis met het bericht. Behalve het feit dat wij als Leeuwarder Courant (lees: IK) dat bericht afgelopen zaterdag al hadden gebracht. Sterker nog, ik had het vorig jaar al gemeld. Aanvankelijk was het de bedoeling toen al een processie met een vijf eeuwen oud Mariabeeldje door Leeuwarden te houden, maar na ampel beraad was dat een jaar uitgesteld.
Op deze plek schreef ik er toen al over. En in de krant had ik een veel uitgebreider verhaal over het beeldje Onze Lieve Vrouwe van Leeuwarden, dat in de zestiende eeuw van heinde en ver mensen trok, omdat het miraculeus zou zijn. En dat het jaarlijks in processie werd rondgedragen, tot de katholieke eredienst werd verboden. Nu ja, lees hier maar na.

De Leeuwarder Titus Brandsmaparochie heeft de extra voorbereidingstijd goed gebruikt. De parochie pakt dit najaar flink uit rond Maria. Er komt behalve de processie ook een tentoonstelling met Mariabeelden en gelovigen wordt gevraagd of ze mooie verhalen hebben over en rond Maria. Die worden dan gebundeld.
Het is voor de overheid nog even wennen, dat nieuwe zelfbewustzijn van de katholieken, waardoor ze nu weer plechtig de straat op willen. Toen de parochie vorig jaar voor het eerst een vergunning aanvroeg voor een processie over de openbare weg, dacht de ambtenaar dat het om een groepje mensen ging dat louter van de stoep gebruik zal maken.

Dat het echt een optocht werd met een muziekkorps en in ieder geval enige honderden mensen, en dat die de hele breedte van de straat nodig zouden hebben, had die ambtenaar zich even niet gerealiseerd. Ach, het viel de man of vrouw ook niet kwalijk te nemen: de laatste katholieke processie in Leeuwarden was in 1578.

Kopje onder

Het is altijd leuk om iets nieuws te horen en mee te maken. Dat overkwam me vandaag weer eens. Ik was op bezoek bij de Messiaanse Gemeente Mayaan Yeshua in Drachten. Aanleiding was het feit dat er twee mensen in een vijver gedoopt zouden worden.
Mayaan Yeshua zorgt bij eerste oogopslag, maar ook bij nadere bestudering, voor verwarring. Voorbijgangers die de doopplechtigheid zagen, dachten met een joodse groepering te maken te hebben. Dat was niet zo heel vreemd: een aantal mannen - sommigen flink bebaard - had een kipa (keppeltje) op en binnen ook een talliet (gebedsmantel) om.

De gemeente houdt de sjabbat als dag des Heren en gebruikt daarnaast ook dat ‘gemeente’ en ‘synagoge’ door elkaar. Maar het is dan wel een synagoge waar ‘Jesjoea’ - zo wordt Jezus consequent genoemd - als Messias beleden wordt. In een foldertje erkent Mayaan Yeshua dat dat vragen oproept. Bij christenen en bij Joden.
De streekgemeente is gesticht vanuit de Zevendags Baptisten Gemeente in Leeuwarden, met wie men gisteren ook een gezamenlijke dienst heeft. Maar in Drachten gebruiken ze liever ‘Messiaans’ in de naam om te benadrukken dat ,,we verlost zijn door de Messias van Israël’’. Beide Friese gemeenten maken ook deel uit van een klein Messiaans platform van gemeenten voor zowel Messiasbelijdende joden als niet-joden.

Dat was echter niet het opvallend nieuwe, wat ik hoorde en zag. Dat betrof de uitleg van de doop door voorganger Gerard Wijtsma, die tijdens de lofprijzing (met veel Hebreeuws) behalve gitaar ook fantastisch mondharmonica speelde. Hij vertelde aan de hand van een reeks bijbelteksten dat de doop al in Israël bestond. Hij doelde op de rituele wassing uit de wetten van Mozes. De Israëlieten lieten zich niet wassen, dat deden ze zelf.
En zo blijkt niet alleen de kinderdoop (Wijtsma sprak van ‘besprenkeling’, want het is in zijn ogen geen doop) niet juist, ook de in evangelische kring bekende doop door onderdompeling door ánderen klopt niet. In plaats daarvan hoort er sprake te zijn van zelfdoop. Je moet zelf een stap zetten naar de Allerhoogste: ík moet mijn oude leven afleggen.

De dopelingen, een echtpaar, gingen gisteren dan ook alleen te water en Wijtsma en alle andere broeders en zusters bleven op de kant. En de twee gingen zelf om de beurt kopje onder.

Scoren met Maria

Als ik de Rooms-Katholieke Kerk was, zou ik het succes van Lesley Sneijder, dat kleine mannetje dat gisteren met een kopbal Nederland een historische overwinning op Brazilië bezorgde, onmiddellijk verzilveren. Ik zie de advertentiecampagne al voor me: ‘Word ook een winnaar.’ Of: ‘Wil je weten wat Wesley drijft?’ Of: ‘Scoor ook met Maria.’
Wesley Sneijder is immers rooms-katholiek geworden. Hij gaat trouwen - wie weet dat niet in het land waarin we lang Henk van der Meijden hebben verketterd - met Yolanthe Cabau van Kasbergen. Het wordt een groot langdurig feest in het buitenland, ik ben even vergeten waar, en Yolanthe wilde ook dolgraag voor de kerk trouwen.

Sneijder, zo werd vorige maand bekend, heeft zich om die reden tot het katholicisme bekeerd. Hij heeft zich laten dopen en doet daar niet stiekem over. Tegen de Volkskrant heeft hij gezegd dat hij dagelijks via de telefoon het Onze Vader bidt met zijn aanstaande (inmiddels zit ze in Zuid-Afrika zag ik op de tv). Ook sms’t hij veel met de priester die hem doopte.
,,Ik heb altijd geloofd in God, maar was niet katholiek. Het geloof geeft mij kracht’’, aldus de Oranje-international. En hij vertelt dat hij ook regelmatig zelf bidt. ,,Dan zoek ik een rustig plekje op.’’ Bidden helpt, weet Sneijder. ,,Als ik me even niet lekker voel, bid ik en dan kan ik dat vervelende gevoel van me afwerpen.’’

Een mooi getuigenis. Geen wonder dat ze in de katholieke kerk met hem weglopen. Er is een vervelend smetje: Sneijer is gescheiden. Maar gelukkig, dat is voor de kerk geen probleem. Dat is gebeurd voor zijn bekering. Zijn vorige huwelijk was niet in de kerk ingezegend en dan werpt het canoniek recht geen roet in het eten.
Van een paar voetbalminnende katholieken heeft Sneijder een katholieke ‘starterskit’ gekregen. Met daarin een boekje met een introductie op het katholicisme, goede wijn en typisch katholieke dingetjes als een rozenkrans en een bidring. Dat laatste kleinood kende ik nog niet, maar na wat googelen moet ik zeggen: dat is absoluut een mooi sierraad. Zou hij die gisteren gedragen hebben?