Twitter

Ik durf het bijna niet toe te geven, maar ook ik zit sinds dit weekeinde op Twitter. En voor iemand anders het opduikelt, zet ik hier de link naar een eerdere bijdrage op dit blog, ‘Gelovig getwitter’, waarin ik me nogal kritisch over Twitter uitliet. Dat was in augustus vorig jaar - wat vliegt de tijd.
Ben ik bekeerd? Niet echt. Ik heb grote vraagtekens bij de manier waarop alles binnen hooguit 140 tekens gecommuniceerd moet worden. Dat gebeurt niet alleen op Twitter, dat zie je overal. Op de televisie, maar ook in de gedrukte media.

Ik heb toegegeven aan de zachte drang op mijn werk om me ook via Twitter te manifesteren. Vooruit, ik geef het een kans. Maar alleen als extraatje. Als ik daarnaast ook nog maar elders de ruimte krijg om zaken en mensen beter en uitgebreider neer te zetten.
Gisteren werden tegenover mij in de pauze van een interreligieuze conferentie in Drachten, de media op de korrel genomen. Dat we teveel ruimte geven aan extremisme en wat daar tegenaan hangt en dat we zo een verwrongen, verkeerd beeld van de werkelijkheid helpen creëren.

Na de pauze kwam rabbijn Awraham Soetendorp aan het woord, die die eenzijdigheid in de media ook signaleerde, maar tegelijk een kanttekening maakte. Het kan haast niet anders, zei hij. ,,Het goede fluistert, gaat in stilte te werk.’’
Toch voel ik me aangesproken door de kritiek en wil ik ook aanspreekbaar blijven. En ik hoop ook anderen. En met het oprukken van de nieuwe ‘sociale media’ ligt de verantwoordelijkheid voor de ruimte die de schreeuwerigheid krijgt, allang niet meer alleen bij journalisten en programmamakers.

Wilt u zien wat ik op Twitter doe? Klik op de knop rechtsboven op deze site.