Redacteur geestelijk leven van de Leeuwarder Courant

.

zondag 16 mei 2010

Medeleven

De vliegtuigramp had zich nog maar net voltrokken, of we wisten dat de premier en de koningin hun medeleven betuigden. En niet veel later kreeg ik van diverse kerken een mailtje in mijn box - ook zij, zo was de mededeling, leefden mee.
Het mailtje van de Protestantse Kerk in Nederland was net even eerder dan dat namens de rooms-katholieke bisschoppenconferentie. Ook de kerkleiders waren geschokt en hun hart ging uit naar de nabestaanden.

Ik vind dat soort mededelingen wat vreemd, juist omdat ze zo obligaat zijn. Net als die verklaringen van wereldleiders wanneer een andere wereldleider is aangetreden of juist vertrokken of overleden. Zelden zijn die verrassend.
Je leest echt niet dat de president van het ene land vindt dat de wereld er beter op zal worden nu zijn collega van het andere land het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld.

Het spreekt vanzelf dat kerken met ontzetting kennis hebben genomen van het leed dat, in dit geval, medelanders heeft getroffen. Het zou niet best zijn wanneer dat niet het geval zou zijn. Maar moet je daarover een verklaring uitvaardigen?
Mensen mogen verwachten dat kerken en hun leden in hun gebeden de getroffenen gedenken. ,,Heer erbarm u!’’ En ze mogen er ook van uit gaan dat die gebeden zich niet beperken tot de ingezetenen van het Koninkrijk der Nederlanden.

Natuurlijk schreeuwt zo'n ramp om aandacht. Maar juist kerken zullen de wereld er aan moeten herinneren dat het 'gewone' wereldnieuws ook niet vergeten mag worden: dat er iedere dag dertigduizend kinderen onnodig doodgaan, omdat we de boel niet eerlijk verdelen. Bijvoorbeeld.