Zijn boek ligt nog op mijn bureau, als laatste op een naar stapeltje boeken dat mij nogal hinderlijk toeroept dat ik nog volop moet recenseren. ‘Authentiek - de zoeker en het verlangen’. Predikanten Boele Ytsma, die zich door zijn activiteiten op het web in korte tijd de status van ‘internetpastor’ heeft verworven, begint morgen aan een promotietoer van het boek.
Althans, dat was de bedoeling. Het door hem zelf uitgezette Pionierspad, een voettocht van het Muiderslot tot Vollenhove, is intussen een eigen leven gaan leiden. Er wordt zelfs gesproken van een ‘oecumenisch statement’. Nu is dat weer wat erg zwaar aangezet, maar toch, Ytsma krijgt veel mensen in beweging.
Een heel stel mensen meldde zich spontaan aan om met Ytsma op te trekken. En hij heeft ook zelf een stel wandelmaatjes uitgenodigd van uiteenlopende kerkelijke/religieuze snit, die allemaal graag ja zeiden.
Van dominees met een stevig geloof als Gerrit de Fijter uit Kampen (oud-synodevoorzitter van de PKN) en de vrijgemaakt-gereformeerde Jos Douma tot de ‘atheïstische dominee’ Klaas Hendrikse en de remonstrantse Tom Mikkers. En verder, lees ik, Tear-directeur Marnix Niemeijer, EO-directeur Jaap Kooij, Klaas van der Kamp van de Raad van Kerken (we werkten ooit samen op de kerkredactie van het Friesch Dagblad) en IKON-presentatrice Annemiek Schrijver. (Vaak vragen mensen mij of zij misschien familie is. Als ik dan bevestigend antwoord, word ik meteen met alle egards behandeld.)
Dat pelgrimeren voor kortere of langere tijd is ongekend populair. Dat heeft mij altijd wel geïntrigeerd. God heeft ons in de loop der eeuwen allerlei moderne vervoersmiddelen laten ontdekken, waarbij wel zelf niet meer in beweging hoeven te komen, maar toch gaan steeds meer mensen lopen.
Of religieus fietsen. Zoals die non die een paar dagen terug blijmoedig opstapte voor een tochtje naar Jeruzalem. Maar toch vooral lopen. Zo is in Friesland het Jabikspaad razend populair, het begin van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, die weer door hele volksstammen wordt afgelegd.
Een populaire uitdrukking in christelijke kring is die van het volk Gods onderweg. Iedereen is bezig met zijn eigen woestijnreis naar het Beloofde Land met hier en daar een oase. Nu spreekt mij dat beeld wel aan, maar het heeft mij er nooit toegebracht om ook echt eindes te gaan lopen. Een religieuze ervaring op een harde kerkbank vind ik al mooi genoeg.
Beelden moet je beelden laten. De bijbel zegt dat we ook vreemdelingen en ‘bijwoners’ zijn, maar je ziet christenen ook niet massaal hun huizen voor tentjes verruilen. Wat overigens wel een prachtig statement zou zijn, meer nog volgens mij dan dat lopen, dat toch vooral de gelovige zelf goed schijnt te doen. Misschien leuk voor een volgende actie van Ytsma.
Voor wie Ytsma nog niet gevonden heeft op internet, op http://www.tochtgenoten.nl/ is het de komende dagen allemaal digitaal te volgen. En ja, je mag spontaan meelopen.