Redacteur geestelijk leven van de Leeuwarder Courant

.

vrijdag 25 juni 2010

Antivoetbalgebed


Als kind zag ik eens een tekenfilmpje met - ik geloof - Yogi Beer. Hij stond met een stel andere beren op rij in het gelid en de boswachter vroeg een van de beren om als vrijwilliger een stap naar voren te zetten. Yogi staarde onnozel naar de lucht en dacht: ik verzet geen stap. Maar hij had niet in de gaten dat de rest een stap achteruit had gedaan. Yogi was niet van positie veranderd, maar toch nam hij opeens een uitzonderingspositie in. En was hij het haasje.
Aan deze scene moet ik geregeld denken als de gereformeerde gezindte in het nieuws komt. Beter bekend als de ‘zwartenkousenkerken’, de achterban van de SGP. Dat is nu ook weer het geval. De predikant van de ‘zware’ Christelijke Gereformeerde Kerk te Elburg, M.A. Kempeneers, is in het nieuws omdat hij bidt om het verlies van het Nederlands elftal, zodat de gekte rond deze afgoderij en dit toppunt van werelds vermaak zo snel mogelijk afzakt.

Nu is Kempeneers niet vies van stevige uitspraken. Hij kwam bijvoorbeeld vier jaar geleden al in de kijker toen hij zijn afschuw uitsprak over een bezoek van reformatorische scholieren aan een moskee. Een christen hoort daar niet, stelde hij in het Reformatorisch Dagblad. En schoenen uittrekken in zo’n bedehuis, zag hij als een knieval voor de islam. En nu is er dus zijn mening over voetbal op de website Refoweb.nl.
Ook al brengt Kempeneers het graag gepeperd, zijn mening over het voetbal is niks nieuws. Die wordt al jaren gehuldigd in zijn kring. En vergis je niet, de gereformeerde gezindte is volgens voorzichtige schattingen toch een slordige 250.000 zielen groot. Het adagium wel in, maar niet van de wereld wordt daar nog altijd hooggehouden. Velen in die kring hebben net zo’n afkeer van de tv, de bioscoop, loterijen, gokken, discotheken, dansen en bars als van voetbal. Bijvoorbeeld.

Het zijn de zaken die te vinden zijn langs de brede weg op de oude plaat van de verdervelijke brede weg tot het verderf en de smalle weg tot het eeuwig heil. Voor veel Nederlanders is dat nu onvoorstelbaar - ze deden als de beren rond Yogi een flinke stap terug - maar in de gereformeerde gezindte is dat nog altijd de realiteit van alle dag, die slechts wordt bevestigd door het onbegrip van de ‘rest’ van Nederland. Zij veranderden intussen niet van positie. En dat is dus nieuws.