De Rooms-Katholieke Kerk heeft een rijke traditie als het gaat om het vieren van de eucharistie in een wereldse setting. Om dicht bij de mensen aan te sluiten worden er bijvoorbeeld carnavalsmissen gehouden, of een eucharistie in de botsautootjes op een kermis. Wat is er dan mis met een vlotte pastoor die een eucharistie een oranjetintje geeft?
Punt probeert dit nu uit te leggen in een brief aan de gelovigen in zijn bisdom. Het is een goede brief, waarin hij vertelt dat in de dienst een grens werd overschreden. Zo was de schuldbelijdenis vervangen door een verhaaltje over een scheidsrechter, was het evangelie vervangen door een ode op het oranjegevoel en werden bij het uitdelen van de hostie profane liederen gezongen.
Een gevleugelde uitdrukking van mijn goede vader, die overigens als rechtgeaard protestant weinig heeft met de mis, luidt: ,,Sommige zaken verdragen geen scherts.’’ Als je als katholiek gelooft dat Christus in de eucharistie daadwerkelijk aanwezig is, dan moet je niet uitgelegd hoeven te worden dat er best in de dienst op het WK ingespeeld mag worden, maar dat de eucharistie zelf heilig is.
Dat is waar de teleurstelling van Punt zit. Hij begrijpt best dat mensen met Vlaar weglopen en voor hem opkomen, maar hij had ook graag dat begrip gezien voor zijn stap: een tijdelijke schorsing van de pastoor, omdat die blijkbaar de fijngevoeligheid miste om de oranjegekte in de kerk maar slechts in beperkte mate toe te staan.
Net als de jonge pastoor weet ook de modale gelovige niet meer hoe heilig het heiligste sacrament van de RK Kerk is. En dat is waar de werkelijke pijn van dit drama van de Oranjemis zit. Dat eigen kerkleden voor de tv-camera’s net zo hard als buitenstaanders roepen dat de ‘pedofiele’ kerk boter op haar hoofd heeft, maakt het extra pijnlijk.
Posts
